چگونه کودکی خجالتی را به کودکی اجتماعی تبدیل کنیم؟
رفتار درست با کودک خجالتی
تقریبا ۳۰ تا ۵۰ درصد کودکان خجالتی هستند. این کودکان، والدین و معلمان آنها هر روز چالشهای جدیدی را تجربه میکنند. معلمان و والدین سعی میکنند با روشهایی مختلف و گاهی اشتباه، کودکان را از لاک خود بیرون بکشند و کودکان نیز درمقابل این تلاشها، مقاومت میکنند. خبر خوب این است که نیازی به هیچ کدام از این کارها نیست. متخصصان روشهایی به مراتب بهتر و کارآمدتر پیشنهاد کردهاند که میتوانید از آنها برای کمک به کودک خجالتی استفاده کنید.
اسم نویسنده: اکرم امراهنژاد - اسم مترجم: لاری آدلمن
۱. به کودک برچسب خجالتیبودن نزنید
زمانیکه والدین یا معلمان کودکی را «خجالتی» خطاب میکنند، او این برچسب خجالتی را باور میکند. بهاینترتیب، مفهومی از خودخجالتی در ذهن کودک شکل گرفته و او طبق همان تصور، رفتار میکند. نباید دائما او را خجالتی خطاب کرده و رفتارش را به رخ بکشید؛ بلکه باید بهگونهای رفتار کنید که کودک به این باور برسد که میتواند هر کاری را انجام دهد.
۲. با صبر و حوصله کودک راهنمایی کنید
کودکان خجالتی نیاز به توضیح شما دارند تا بهخوبی درک کنند که چهکسی هستند.و چه تواناییهایی دارند. داشتن والدین یا معلمی که با صبوری بگوید: «تو برای عادت به شرایط جدید زمان نیاز داری و این هیچ اشکالی ندارد. هر وقت آمادگی کافی داشتی، درکنار بچههای دیگر بنشین» موجب اطمینانخاطر و دلگرمی اوست.
۳. به کودک خجالتی برای حضور در اجتماع کمک کنید
یکی از رایجترین اشتباهاتی که برخی والدین برای تقلیل خجالتیبودن کودک مرتکب میشوند، این است که او را به حضور در جامعه مجبور میکنند. کودک خجالتی میخواهد که در جامعه حضور داشته باشد، اما این توانایی را ندارد؛ بنابراین شما باید در این مسیر به او کمک کنید. انتظار نداشته باشید کودک خجالتی یکشبه متحول شده و بتواند در جامعهای بزرگ بهراحتی حاضر شود. این توانایی باید کمکم در او رشد کند. پس از مسائل کوچک شروع کنید تا اعتمادبهنفس او تقویت شود. بهطور مثال، به کودک یاد دهید تا بتواند یک لبخند به دوستش بزند. این میتواند موفقیتی بزرگ برای او باشد. یا اگر توانست درکنار افراد دیگر بنشیند، او را تشویق کنید. بهعنوان یکی دیگر از موفقیتهای کوچک اما مهم، میتوان موفقیت در تحویل یک مدادرنگی به دوست را مثال زد.
۴. برای کمک به کودک خجالتی عجله نکنید
در درمان خجالت کودک اصلا عجله نکنید. پس از هر پیشرفت، او را تشویق کنید. بهطور مثال، به او بگویید از اینکه توانسته هنگام ورود به کلاس، به معلم نگاه کند، چقدر خوشحال هستید و به او افتخار میکنید. این پیشرفت کوچک ممکن است زمانی نسبتا طولانی نیاز داشته باشد، اما نباید عجله کنید. اگر کودک این توجهات مثبت و حوصله شما را ببیند، باور میکند حضور در اجتماع، بر خلاف تصوراتش، نهتنها سخت نیست، بلکه میتواند لذتبخش هم باشد.