menu button
سبد خرید شما
شناسایی و درمان بیش فعالی در کودکان و بزرگسالان
رضا منصورنیا  |  1402/05/17  | 

بیش فعالی در کودکان و بزرگسالان

از شناسایی تا درمان

بیش‌فعالی (ADHD) (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) یک اختلال روان‌شناختی است که با نشانه‌هایی مانند عدم تمرکز، بی‌قراری، افزایش رفتارهای حرکتی و کنترل عاطفی نامناسب همراه است. این اختلال می‌تواند بر روی حیات روزمره و عملکرد فرد تأثیر منفی بگذارد و در انجام وظایف روزانه، ارتباطات اجتماعی و کارکرد تحصیلی و حرفه‌ای او اختلال جدی ایجاد کند.


شخصیت‌های بیش‌فعال، عموما دارای چالش در توجه و نگه‌داشتن تمرکز بر یک فعالیت خاص هستند‌. بیش‌فعال‌ها ممکن ا‌ست بیش از حد بی‌قرار باشند، به‌سختی بتوانند کارهایشان را به پایان برسانند و در فعالیت‌هایی که نیاز به تمرکز دارند‌، اشتباهات بسیاری را انجام دهند. همچنین آن‌ها می‌توانند عملکرد عاطفی نامناسبی داشته باشند و به‌سختی بتوانند احساسات خود را کنترل کنند.

تشخیص بیش‌فعالی

تشخیص بیش‌فعالی بر‌اساس معیارهای تعریف شده در DSM-5 (اظهارنامه‌ی آماری اختلالات روانی، نسخه پنجم) تعیین می‌شود که شامل علائم مربوط به کمبود توجه و بیش‌فعالی ا‌ست. این علائم باید در بیش از یک محیط (مانند خانه، مدرسه یا محیط کار) و در طول مدت زمان طبقه‌بندی شوند و بر کیفیت زندگی و عملکرد فرد تأثیر منفی داشته باشند تا بتوان شخصی را بیش‌فعال نامید.

تاثیر ژن ها بر بیش فعالی


تحقیقات نشان می‌دهند که بیش‌فعالی می‌تواند به‌عنوان یک ویژگی ارثی به نسل‌های بعدی منتقل شود. بر‌اساس مطالعات ژنتیکی، برخی ژن‌ها ممکن ا‌ست باعث تمایل به بیش‌فعالی در فرد شوند و این ژن‌ها می‌توانند به فرزندان به ارث رسانده شوند.
با این حال، برخی پژوهش‌ها نشان داده که بیش‌فعالی می‌تواند به‌عنوان یک ویژگی اکتسابی، البته نه مشابه آن‌چه در عامل وراثت دیده شده، در‌نتیجه‌ی تجربه و یادگیری افراد هم ایجاد شود. به‌عنوان مثال، فردی که در محیطی پرتنش یا پرانرژی بزرگ شده، ممکن ا‌ست نشانه‌های مشابهی را از خودش بروز دهد، به‌گونه‌ای‌که بتوان او را در‌کنار کسی که این ویژگی را به ارث برده، دسته‌بندی کرد. این مورد هم ناشی از عوامل روان‌شناختی و محیطی ا‌ست.

بیش‌فعالی (ADHD)

بیش‌فعالی ناشی از انتقال ژنتیکی


به‌طور کلی، انتقال ژن‌ها از طریق وراثت در انسان صورت می‌گیرد. اگر بیش‌فعالی به‌عنوان یک ویژگی ارثی تلقی شود، ژن‌های مرتبط با بیش‌فعالی می‌توانند به نسل‌های بعدی انتقال یابند. با این حال، باید توجه داشت که بیش‌فعالی تحت‌تأثیر عوامل متعددی قرار می‌گیرد و تنها انتقال ژن‌ها نمی‌تواند توضیح کاملی را درباره‌ی آن بدهد.
بر‌اساس تحقیقات انجام‌شده، بیش‌فعالی می‌تواند به‌طور مشخصی به وراثت بستگی داشته باشد. ژنتیک، یکی از عوامل اصلی در بروز بیش‌فعالی ا‌ست. بررسی‌های ژنتیکی نشان می‌دهد که افراد بیش‌فعال، اغلب ژن‌های مشخصی را به ارث می‌برند. یکی از مواردی که مورد توجه قرار گرفته انتقال ژنتیکی بیش‌فعالی به کودکان ا‌ست. بر‌اساس تحقیقات احتمال بروز بیش‌فعالی در کودکان افراد بزرگسالی که دارای بیش‌فعالی هستند‌. بیشتر ا‌ست. این نتیجه نشان می‌دهد که عوامل ژنتیکی می‌تواند در بروز بیش‌فعالی در کودکان نقش داشته باشند.

عوامل محیطی تشدیدکننده بیش فعالی


در مورد بیش‌فعالی، تعامل بین عوامل ژنتیکی و محیطی بسیار مهم ا‌ست؛ به‌طوری‌که عوامل محیطی مانند ا‌ستفاده از مواد مخدر، سبک زندگی نامناسب، تغذیه ناسالم و ا‌ستفاده افراطی از فناوری می‌توانند بیش‌فعالی را تشدید کنند.
تشخیص بیش‌فعالی نیاز به ارزیابی توسط یک متخصص روان‌شناس یا روان‌پزشک دارد. این اختلال ممکن ا‌ست در طول عمر فرد پایدار بوده و نیاز به مداوای طولانی‌مدت داشته باشد. روش‌های مختلف درمان، از جمله مشاوره روان‌شناختی، درمان دارویی و راهبردهای مدیریت رفتاری می‌تواند به کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا کمک کند

بیش‌فعالی (ADHD)

علائم بیش‌فعالی در کودکان و بزرگسالان


علائم بیش‌فعالی در کودکان ممکن ا‌ست متفاوت بوده و بسته به سن و ویژگی‌های فردی هر کودک متغیر باشد. برخی از علائم و نشانه‌های رایج بیش‌فعالی در کودکان به این شرح ا‌ست:
1) تحرک بیش‌از‌حد (تکانش) و بی‌انضباطی در بیش فعالی: کودکان مبتلا به بیش‌فعالی ممکن ا‌ست به‌شدت بی‌انضباط و بی‌قرار باشند. آن‌ها معمولا تحرک بیشتری دارند و به‌طور مداوم فعالیت می‌کنند. کودک بیش‌فعال ممکن ا‌ست مدام و بدون دلیل از روی صندلی بپرد و در فضای آزاد به‌شدت پرتحرک، پر‌ریسک، دردسرساز و پر‌سرو‌صدا باشد.


2) عدم توانایی در تمرکز و توجه در بیش فعالی: کودکان بیش‌فعال ممکن ا‌ست برای تمرکز بر وظایف و فعالیت‌های مدرسه یا خانه مشکل داشته باشند. حواس آن‌ها مکررا پرت می‌شود، دشواری در انجام تکالیف را تجربه کرده و به‌سختی تمرکز می‌کنند.


3) بی‌قراری و بی‌ا‌ستراحتی در بیش فعالی: کودکان مبتلا به بیش‌فعالی معمولا بی‌قرار و بی‌ا‌ستراحت هستند‌. آن‌ها به‌سختی می‌توانند برای مدت طولانی در یک مکان بنشینند و باید به‌طور مداوم در حرکت باشند.


4) سختی در پیش‌بردن وظایف روزمره در بیش فعالی: کودکان بیش‌فعال ممکن ا‌ست در‌پیش‌بردن وظایف روزمره مانند تکمیل تکالیف مدرسه، تمیز‌کردن اتاق خود و تنظیم زمان‌ انجام کارهای مختلف مشکلات زیادی داشته باشند و از انجام درست آن‌ها سر باز بزنند.


5) مشکلات رفتاری و اجتماعی در بیش فعالی: کودکان مبتلا به بیش‌فعالی ممکن ا‌ست رفتار‌های نامطلوبی را نشان دهند؛ مثل حرف‌زدن زیاد، خشونت، تندروی، تعریف یا توهین بیش‌از‌حد و عدم احترام به مرزها و مقررات. آن‌ها اغلب در برقراری و حفظ روابط اجتماعی مشکل دارند
بیش‌فعالی (ADHD)

پیگیری روند درمان بیش فعالی

توجه به پیگیری روند درمانی بیش فعالی در ارتباط با کودکان دارای این اختلال بسیار مهم ا‌ست، چون در صورت عدم توجه، می‌تواند عواقبی را در بزرگسالی در پی داشته باشد که برخی از آن‌ها به این قرار ا‌ست:


  1. روابط میان‌فردی: افراد بزرگسال مبتلا به بیش‌فعالی ممکن ا‌ست مشکلاتی در برقراری و حفظ روابط اجتماعی داشته باشند. ناتوانی در توجه و کنترل عاطفه می‌تواند باعث بروز اختلافات و مشکلات در ارتباط با دیگران شود.

  2. عملکرد تحصیلی و شغلی ضعیف: بیش‌فعالی می‌تواند بر عملکرد تحصیلی و شغلی تأثیر منفی داشته باشد. دشواری‌ در تمرکز و توجه ممکن ا‌ست باعث کاهش توانمندی‌های تحصیلی و اجرایی شود.
    3. مشکلات رفتاری: بیش‌فعالی می‌تواند باعث بروز مشکلات رفتاری نظیر خشونت، بی‌قراری و بی‌انضباطی در کودکان و بزرگسالان شود.
    4. اضطراب و افسردگی: بیش‌فعالی شاید با افزایش سطح ا‌سترس و اضطراب همراه باشد و در بلند‌مدت به افسردگی و اختلالات روانی دیگر منجر شود.
    5. سلامت جسمی: این اختلال گاهی باعث ایجاد مشکلات جسمی نظیر اختلالات خواب، سردرد، مشکلات گوارشی و کمبود انرژی می‌شود.
    پس اگر بیش‌فعالی درمان نشود، ممکن ا‌ست کیفیت زندگی روزمره فرد را تحت‌تأثیر قرار دهد و پیامدهای جدی برای او به‌وجود آورد.


بیش‌فعالی (ADHD)

درمان بیش‌فعالی


درمان بیش‌فعالی با ا‌ستفاده از ترکیب درمان دارویی و مشاوره‌ی روان‌شناختی، بازی‌درمانی و کار‌درمانی می‌تواند بهبودی قابل‌توجهی را در علائم و عملکرد فرد نشان دهد. اکیدا توصیه‌ می‌شود که با مشاهده‌ی هر کدام از علائم مشابه ذکر شده در این نوشتار، با روان‌پزشک متخصص– و نه روان‌شناس- در هر رده‌ی سنی، یعنی کودکان یا بزرگسالان مشورت شده و مراحل درمانی فورا آغاز شود.

آغاز سیر مراحل درمان بیش‌فعالی در زمان کودکی و بالاخص سال‌های قبل از ورود به مدرسه از این لحاط اهمیت دارد که امکان کنترل رفتار و اختلال با کمک دارو و مشاوره در این سنین بسیار راحت‌تر و دوره‌ی درمانی احتمالا کمتر خواهد بود. پس اولین و آخرین راه درمان، مراجعه به پزشک ا‌ست.


صحبت آخر این‌که بیش‌فعالی را نه یک غول ترسناک ببینید و نه یک گربه‌ی بی‌آزار، اما باید آن را شناسایی و کنترل کرد تا مؤلفه‌های زندگی فرد همانند یک انسان عادی، به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای به سطح مطلوب برسد.

برای اطلاعات بیشتر در مورد نحوه برخورد با کودک بیش‌فعال این مقاله را مطالعه کنید.

آخرین مطالب


مشاهده ی همه

معرفی محصول از سایت موفقیت


مشاهده ی همه
blank image

شما عالی هستید

1402/5/31

..

دیدگاهتان را بنویسید

footer background