آيا شما هم كارهايتان را به تعويق مي‌اندازيد؟
به تعويق انداختن امروزه به عنوان يك بيماري در عرصه روان‌شناسي حرف‌هايي براي گفتن دارد. علت به تعويق انداختن امور جاري ناشي از تنبلي يا عدم مسئوليت‌پذيري، ترس، اجتناب از دردهاي سطحي، بي‌انضباطي و كوچك شمردن موقعيت‌هاي مقتضي است. مثل گفتني‌هايي كه گفته نشد، ديدني‌هايي كه ديده نشد، آزمايشاتي كه بايد در روز به خصوصي انجام می شد و نشد، چيزهايي كه بايد در سال‌هاي قبل ياد گرفته می شد و نشد، دل‌هايي كه بايد همان سال‌ها به دست آورده می‌شد و نشد و ... به‌تعويق‌انداختن، يك ادراك و يك باور غلط قدرتمند و بازدارنده است. اين گونه افراد نمي‌دانند كه ترس از دردهاي بالقوه‌اي كه بعدا برايشان پيش مي‌آيد ترسي است واقعي و آن‌ها بايد متوجه چنين ترسي كه ترسناك هم هست، باشند. مثل ترس از عدم فرصت براي جبران، مواخذه خود، از دست دادن توان براي دوباره ساختن و ترس از غيرممكن شدن. اين‌گونه افراد خيلي از مسئوليت‌هايشان را به بهانه دست‌يابي به آرامش پشت گوش مي‌اندازند و با توجيهاتي مثل بي‌علاقگي به امور دنيوي، قناعت و رضايت از آنچه دارند، شيوه‌ی درويش مسلكي در پيش مي‌گيرند و خود را از ديدگاه خود به آرامش مي‌رسانند، اما نمي‌دانند روزي از آن‌ها پرسیده مي‌شود كه چرا به وظايف اساسي خود عمل نكرده‌اند. این تست خودشناسی را انجام دهید و نتايج آن را بررسي كنيد تا ببينيد آيا شما هم اهل به تعويق انداختن كارهایتان هستيد يا خير.
