با تنهایی مقابله کنید!

تنهایی حالت تجربیِ کمبود ارتباط عمیق و معنادار با دیگران است که ممکن است همزمان با حضور افراد در کنار ما احساس شود یا کاملاً احساس خلاء اجتماعی باشد. تنهایی تجربه‌ای ذهنی است که بسته به فرد و شرایط زندگی‌اش معانی متفاوتی دارد.

چرا باید به احساس تنهایی توجه کرد؟

تاثیر بر سلامت روانی و جسمی: تنهایی طولانی‌مدت با افزایش خطر اضطراب، افسردگی، استرس مزمن و همچنین مشکلات فیزیولوژیک مانند فشار خون و سیستم ایمنی مرتبط است.

کیفیت زندگی را کاهش می‌دهد: احساس بی‌معنایی، کاهش انگیزه و کاهش رضایت از زندگی می‌تواند از تنهایی نشأت بگیرد.

پیچیدگی روابط: تنهایی می‌تواند چرخه‌ای ایجاد کند که ارتباطات را دشوارتر می‌کند؛ چرا که فرد ممکن است از ارتباطات فعّال یا ایجاد روابط جدید هراس داشته باشد.

پیوند با پایداری جامعه: ارتباطات اجتماعی سالم به احساس تعلق، پشتیبانی و همدلی در جامعه کمک می‌کند و تنهایی می‌تواند این پیوندها را تضعیف کند.

چرا باید با احساس تنهایی مقابله کرد؟

افزایش سلامت و بهبود کیفیت زندگی: ساختن ارتباطات معنادار و داشتن محیط حمایتی، کیفیت زندگی را بهبود می‌بخشد.

پذیرش و سازگاری بهتر: مواجهه آگاهانه با تنهایی می‌تواند به تقویت مهارت‌های اجتماعی، خودآگاهی و تاب‌آوری منجر شود.

کاهش فشارهای روانی و جسمانی: کاهش احساس غربت و افزایش احساس تعلق می‌تواند تمرکز و آرامش بیشتری به زندگی بدهد.

راهکارهای مقابله با احساس تنهایی

علت تنهایی خود را مشخص کنید

آیا علتش این است که خودتان را به‌نوعی محدود کرده‌اید؟ آیا به‌خاطر قطع رابطه با کسی یا مرگ یک عزیز است که احساس تنهایی می‌کنید؟ آیا یک رابطه صمیمانه را کم دارید؟ آیا این تنهایی اجتماعی به علت فقدان دوست است؟ آیا به‌ این دلیل است که هنوز جزوی از جامعه خود نشده‌اید؟

با علت تنهایی خود بجنگید

 به هرچیزی غیر از تنهایی خود فکر کنید. تنهایی و افسردگی اغلب همراه یکدیگرند؛ درحقیقت سرچشمه افسردگی، فقدان فعالیت‌هایی است که شما از انجام آن‌ها سر باز می‌زنید. با دویدن و رهاکردن ذهن خود در زمان فعالیت و نیز تصور خود در یک مکان شاد، حواستان را از این موارد پرت کنید. گوش‌کردن به موسیقی حین دویدن و حتی کتاب‌خواندن نیز می‌تواند کمک‌کننده باشد. با استفاده از قوه تخیل، خودتان را از لحاظ ذهنی، به مکان و زمان دیگری منتقل کنید.

با کسی درباره تنهایی‌تان حرف بزنید

 وقت آن رسیده است که به‌جای فرار از تنهایی، با آن روبه‌رو شوید. بیشتر مردم از این مرحله می‌گذرند؛ زیرا آمادگی صحبت‌کردن و حتی دیدن روی دیگران را ندارند. در این مدت‌زمان، صحبت‌ درباره مشکلتان و نادیده‌گرفتن این مسئله که این موضوع کنترل زندگی‌تان را به دست گرفته است، می‌تواند تفاوت بزرگی را برای شما رقم بزند.

زیاد نخوابید

 بسیاری از مردم با خوابیدن زیاد سعی می‌کنند بر تنهایی خود غلبه کنند؛ درحالی‌که باید بدانند خواب، افراد را افسرده‌تر می‌کند. یادتان باشد نور خورشید بهترین دوست شماست و توجه به چیزهای کوچکی مثل هوا و نور می‌تواند ذهنتان را مشغول نگه دارد و نیز ورزش‌کردن، برای شما می‌تواند بسیار عالی باشد؛ چرا که ذهن را به مسیر متفاوتی منحرف می‌کند. تلویزیون، خواب، پرخوری و هرچیزی که شما را افسرده می‌کند، می‌تواند دشمن شما در دوران تنهایی‌تان باشد.

با افراد جدید آشنا شوید

دیدار با دوستان جدید می‌تواند با خریدکردن یا قرار ملاقات گذاشتن شروع شود؛ البته این موضوع بدان معنا نیست که با هرکسی دوستی صمیمانه‌ای داشته باشید.

از مخدرها فاصله بگیرید

از هرگونه مخدری، مانند موادمخدر، قهوه و حتی نوشابه‌های انرژی‌زا پرهیز کنید؛ البته نوشیدن قهوه برای بیداری بیشتر اشکالی ندارد؛ اما سعی کنید در مصرف آن زیاده‌روی نکنید؛ زیرا شما به حداقل هشت ساعت خواب شبانه نیاز دارید. زمانی‌که تنها هستید، از هرچیزی که بدی‌ها و ناراحتی‌ها را به یادتان می‌آورد، فاصله بگیرید. لازم نیست مدام تنهایی‌تان را به یادتان بیاورید؛ فقط بدانید که «تنهایی» وجود دارد؛ اما شما قادرید به زندگی خود ادامه دهید. بکوشید تا همه‌چیز را فراموش کنید؛ چرا که هرچه ذهنتان پاک‌تر باشد، بهتر است.

به مکان‌های اجتماعی بروید

 این مکان می‌تواند مدرسه یا مکانی ورزشی مثل باشگاه باشد که شما حداقل بتوانید در آنجا با کسی صحبت کنید. باید روزی 30 ثانیه صحبت کنید و این کار را سه بار در هفته انجام دهید.