اگه فقط زنده‌ای، نه موفق ، بازم اینو بخون!

ما همیشه تو بمبارون جمله‌هایی هستیم مثل:

«تو باید موفق بشی!»

«بلند شو بجنگ!»

«قوی باش!»

اما یه سوال مهم:

اگه من فقط دارم زنده می‌مونم، چی؟ اگه نه حال دویدنم هست، نه حتی ایستادن… چی؟

اگه تو هم الآن تو همین حس گم شدی، این نوشته برای توئه. چون همیشه فقط کسانی که در حال "بردن" هستن، نیاز به راهنمایی ندارن، اونایی که فقط دارن "دووم میارن" هم نیاز دارن یکی کنارشون بگه: دیدمت. فهمیدمت. و هنوز امید هست.

•  رشد همیشه به معنی حرکت رو به جلو نیست

گاهی تنها کاری که ازت برمیاد، اینه که سقوط نکنی.

و همون، یعنی قدرت.

شاید پیشرفت نمی‌کنی، اما هنوز اینجایی.

داری درد می‌کشی، ولی تسلیم نشدی.

و تو این دنیا، این خودش یه جور موفقیته که فقط کسی می‌فهمه که ازش رد شده.

• حذف چیزای اشتباه، رشد پنهانه

به‌جای اینکه هی دنبال چیزای جدید باشی ، یه دوره‌ی دیگه، یه عادت جدید، یه هدف تازه 

یه بار به این فکر کن که چی باید از زندگیت حذف شه؟

• یه رابطه‌ی سمی
•  یه مقایسه‌ی دائمی
•  یا یه صدای درونی که فقط سرزنشت می‌کنه

گاهی آزاد شدن، از هر موفقیتی مهم‌تره.

• تغییر با تکرارای کوچیک میاد، نه با انقلاب

منتظر اون روز نباش که یک‌دفعه «همه‌چی عوض بشه».

شروع با کارایی خیلی کوچیک ، مثل:

• نوشیدن آب سر وقت
• بستن پنجره‌ی شبکه‌های اجتماعی
• حرف زدن با خودت با لحن مهربون‌تر

موج ایجاد می‌کنن. آهسته، ولی پایدار.

• موفقیت یعنی با خودت تو آینه چشم‌تو‌چشم شی

اگه تونستی به خودت نگاه کنی و بگی:

«دارم سعی می‌کنم. نه کامل، نه بی‌نقص. ولی دارم سعی می‌کنم»

تو همین‌جا موفق شدی.

چون خودت رو ندیدی و پس نزدی.

و این، بزرگ‌ترین نقطه‌ی عطف هر تغییریه.

•  موفقیت از توی زنده موندن شروع می‌شه، نه از قهرمانی

بعضی روزا، موفقیت اینه که از تخت بیای بیرون.

که به یه نفر جواب بدی.

که اشک بریزی، ولی ادامه بدی.

و از دل همین لحظه‌هاست که کم‌کم جون می‌گیری.

و یه روزی از خودت می‌پرسی:

"من چطور زنده موندم؟!"

و جوابش اینه:

تو فقط زنده نبودی، تو ساختی ، آهسته، ولی عمیق.

نتیجه‌گیری:

اگه الان فقط زنده‌ای

نه برنامه‌ریزی داری، نه انگیزه، نه حس هدف 

بدون که تو تنها نیستی.

و اتفاقاً همین الان، همین لحظه، وقتشه که دست خودت رو بگیری.

نه برای پریدن، نه برای بردن، فقط برای رفتن.

قدم‌به‌قدم.

نفس‌به‌نفس.

بدون قضاوت.