آیا بیشازحد به دیگران لطف میکنید؟
افرادی که متوجه نیستند چه زمانی باید از کمککردن به دیگران دست بردارند آدمهای نسبتا راضیکننده یا کنترلکنندهی دیگران یا بیشازحد وظیفهشناس هستند. آنها حتی در شرایط بیماری و ناتوانی، کاری را برای دیگران انجام میدهند که آنها خودشان از پس آن برمیآیند. لطفکردن زیاد به دیگران یک عادت آموختهشده است. این گروه از افراد دیگران را زیادتر از حد لازم نصیحت میکنند و نمیتوانند فقط شنوندهی رنج دیگران باشند و کاری برای آنها انجام ندهند! آنها مدام برای کمککردن پیشقدم میشوند، حتی اگر کسی از آنها درخواست کمک نکرده باشد. اما پذیرش کمک دیگران یا کمک خواستن از آنها برایشان سخت است.
دلایل زیادی برای این نوع رفتار وجود دارد:
- تقویت حس برتریجویی: «من مشکلی ندارم. این تو هستی که نیاز به کمک داری!»
- جبران حس بیارزشی: «من مادر یا همسر بدی هستم. برای جبران این کمبود هر کاری از دستم بربیاید برای هر کسی انجام میدهم.»
- مراقبت بیشازحد از خواهر و برادرهای دیگر به علت ناکارآمدی والدین: این گروه از افراد معمولا از دوران کودکی در خط مقدم کمککردن و حل مشکلات دیگران بودهاند.
- شرم از بیان نیازها و آرزوهای شخصی: فرد پشت نقاب «من خوب هستم، شایستهام و هرگز به کسی نیاز ندارم» پنهان میشود.
برای حفظ تعادل بین فداکاری و خودخواهی و اینکه از کجا بدانید که بیش از حد برای دیگران کار انجام میدهید، این سوالات را از خودتان بپرسید: آیا از اینکه به دیگران کمک میکنم و برای خودم کاری انجام نمیدهم، ناراحتم؟ آیا دیگران واقعا به کمک من نیاز دارند؟ آیا از روی ترس از دوست داشته نشدن یا حس بیکفایتی است که تا این اندازه به دیگران لطف میکنم؟
مترجم : سولماز فروتن