چگونه می‌توانید در موضوع سلامت روان به همکاران خود کمک کنید؟

سلامت روان در محیط کار

احتمالا همه‌ی ما در مقطعی از زندگی خود با یک چالش سلامت روان مواجه خواهیم شد. این موضوع به‌ما یادآوری می‌کند که باید بتوانید در حوزه‌ی سلامت روان به دوستان و همکاران خود کمک کنید و با همه‌ی افرادی که دچار چنین مشکلاتی هستند، همدلی داشته باشید‌.

با این حال، کمبود اطلاعات در مورد سلامت روان، راه را در بسیاری از محیط‌های کاری مسدود می‌کند. اغلب تصور می‌کنیم افرادی که در حوزه سلامت روان مشکلاتی دارند، نمی‌توانند مشارکت کافی در مسائل و حوزه‌های گوناگون داشته باشند. این پیش‌داوری‌های آگاهانه یا ناآگاهانه منجر به اثرات سوء در نزدیکان ما می‌شود.

باید بدانید که حوزه‌ی سلامت روان، قابل درمان است و با کمک کردن به یکدیگر – به‌خصوص در محل کار – می‌توانیم از مزایای بلندمدت آن مانند افزایش مشارکت کارکنان، بهره‌وری، وفاداری و تقویت روابط بین همکاران استفاده کنیم که در نهایت، این موضوع به‌نفع جامعه‌ی کارکنان خواهد بود.

وقتی از ما حمایت می‌شود، اغلب مشتاق حمایت از دیگران هستیم و یک چرخه‌ی موثر ایجاد می‌شود.

کمک به سلامت روان دیگران در محیط کار دو حالت دارد: به‌صورت فردی یا از طریق سازمان؛ ما هر دو حالت را بررسی خواهیم کرد.

کمک به سلامت روان دوستان و همکاران به‌صورت فردی

دانستن اینکه چه زمانی و چگونه با فردی که در حال دست‌وپنجه نرم کردن با موضوع سلامت روانی خود است، صحبت کنیم نکته‌ی مهم و دشواری است. صحبت کردن در مورد مشکلات روانی آسان نیست، به‌خصوص در محل کار و به‌ویژه برای افرادی که دارای وضعیت نامشخص سلامت روان هستند. قطعا شما نمی‌خواهید در مورد کسی نتیجه‌گیری کنید یا فردی قضاوت‌کننده به‌نظر  برسید. از طرفی می‌خواهید به مرزهای حرفه‌ای و شخصی احترام بگذارید.

ممکن است صحبت کردن با افرادی که دارای مشکلات روانی جدی هستند، چالش برانگیز باشد، زیرا اغلب در مورد آن‌ها پیش‌داوری‌هایی وجود دارد و باعث می‌شود که تمایلی به صحبت در مورد این موضوع نداشته باشند. قبل از صحبت کردن با کسی، به علائمی که نشان می‌دهد او در حال مبارزه است، توجه کنید و مراقب حساسیت‌های احتمالی او باشید. این نکات را زمان صحبت فردبه‌فرد در نظر داشته باشید:

اول : برای صحبت در مورد مسائل روانی خودتان را آماده کنید.

هرگونه تامل و سوگیری ضمنی خود در مورد سلامت روان را باید دور بریزید. زمانی که می‌خواهید به دیگران کمک کنید، باید مراقب پیش‌داوری‌ها و انگ‌های ذهنی خودتان باشید. به‌ هر پیش‌فرضی که ممکن است در مورد شرایط سلامت روان داشته باشید، فکر کنید و سپس، آن‌ها را دور بریزید.

کمک کردن به سلامت روانی دیگران نیاز به صبر، پشتکار، ملایمت و خلاقیت دارد. اگر تلاش‌های اولیه‌ی شما برای آرامش دادن به یک همکار، ناموفق بود، ناامید نشوید. هدف از هر مکالمه باید کمک به همکارتان باشد تا در مورد مبارزات خود صحبت کند؛ با پرسیدن اینکه چگونه می‌توانید کمک باشید، از او حمایت کنید.

دوم : برای صحبت در مورد مسائل روانی یک زمان مناسب پیدا کنید.

اگر متوجه تغییر قابل‌توجهی در خلق‌وخو یا رفتار یک همکار شدید، ممکن است بخواهید گفت‌وگو را آغاز کنید. مراقب اختلال در تمرکز، مهلت‌های از دست رفته، کاهش کیفیت کار، ارتباطات کمتر، ظاهر «نگران»، تاخیر و غیبت‌های مکرر بدون دلیل باشید.

ممکن است تمایل داشته باشید که این رفتار را به‌عنوان یک موضوع خصوصی یا به‌عنوان چیزی که مدیر یا منابع انسانی باید به آن رسیدگی کند، نادیده بگیرید. اما اگر با آن شخص صمیمی هستید، باید در بهترین موقعیت برای شناسایی این موضوع و ارتباط با همکار خود، با احتیاط، تماس دوستانه‌ای بگیرید. زمان مهم است؛ زمانی را انتخاب کنید که همکارتان راحت به‌نظر می‌رسد.

برخی از افراد هیچ نشانه‌ی ظاهری از مبارزه یا نگرانی‌های کاری را نشان نمی‌دهند، مانند کسانی که از اضطراب با عملکرد بالا رنج می‌برند. شما همیشه نمی‌توانید تصور کنید که فردی صرفا بر اساس ظاهر یا عملکرد کاری خود در حال مبارزه نیست و مشکلاتی ندارد. ایجاد یک فرهنگ در محل کار که در آن همکاران درک و همدلی خود را نشان دهند، به سایرین کمک خواهد کرد.

سوم : به‌آرامی شروع به صحبت در مورد مسائل روانی کنید.

صحبت در مورد سلامت روان باید تا حد امکان عادی باشد. به‌سادگی بپرسید: «امروز چه احساسی داری؟» یا «آخر هفته چطور بود؟» یا «آن مورد شغلی چگونه پیش می‌رود؟» همه‌ی این‌ها می‌تواند فضایی برای بحث سلامت روان ایجاد کند. البته، شما باید لحنی راحت، واقعی و همدلانه داشته باشید.

این آمادگی را داشته باشید که همکارتان حالت تدافعی بگیرد یا چالش‌های خود را پنهان کند. ممکن است تلاش کند مشکلات خود را مخفی سازد یا به‌شما نشان دهد که این مشکلات صرفا یک‌سری شایعات اداری بی‌اهمیت است. بنابراین اصرار نکنید که همکارتان با شما صحبت کند. درعوض، به‌آرامی به او یادآوری کنید در صورتی که تمایل داشته باشد، آماده‌ی گوش دادن هستید.

چهارم : از رویکرد درست برای صحبت در مورد مسائل روانی استفاده کنید.

سعی کنید به روش‌های مختلف ارتباط برقرار کنید. شروع با یک بحث رودررو ممکن است ایده‌آال نباشد زیرا افرادی که مشکلات سلامت روان دارند، ممکن است احساس شرم یا خجالت کنند. تماس کوتاه تلفنی یا پیامک ممکن است موثرتر باشد. اگر شخصا صحبت می‌کنید، در نظر بگیرید که آیا مکانی دور از دفتر می‌تواند حریم خصوصی بیشتری را فراهم کند یا خیر. مکالمه را با اطمینان از اینکه آنچه را که بحث می‌کنید، خصوصی و محرمانه نگه داشته می‌شود، شروع کنید و البته به آنچه می‌گویید، احترام بگذارید.

پس از بحث اولیه، در صورت تمایل فرد به گفت‌وگو ادامه دهید، به‌خصوص اگر اطلاعات حساسی را به اشتراک گذاشته باشد. بسیاری از افراد مبتلا به مشکلات روانی می‌ترسند زمانی که دیگران از بیماریشان مطلع شوند، مورد نفرت، رهاشدگی یا طرد شدن قرار بگیرند.

کمک به سلامت روان دوستان و نزدیکان از طریق سازمان

آموزش در مورد مسائل مربوط به سلامت روان، پایه و اساس کمک به مردم است تا کمک‌های بهتری باشند. اگر شما یک رهبر هستید، تشویق یا ایجاد آموزش بهتر در شرکت، یک روش مهم است که می‌تواند شما را به‌عنوان یک همراه برای بحث سلامت روان کارکنان، نشان دهد. از این روش‌ها در سازمان استفاده کنید:

1) برگزاری رویدادهای سازمانی و کلاس‌ها در مورد سلامت روان

رویدادهایی که دارای تجربیات صمیمی و روایت‌های شخصی هستند، مؤثرند زیرا می‌توانند چالش‌ها را انسانی جلوه داده و همدلی را تقویت کنند. رهبران، می‌توانند تجربیات خود را در مورد سلامت روان به اشتراک بگذارند که این بر فرهنگ و سیاست شرکت نیز تاثیر می‌گذارد. کارمندان نیز می‌توانند داستان‌های خود را به اشتراک بگذارند که اغلب بیشترین تاثیر را دارد، زیرا احتمال ارتباط آن‌ها با سایر کارمندان بیشتر است.

سخنرانان در این رویدادها نباید از بین کارمندان انتخاب شوند، بلکه باید افرادی باشند که تجربه‌ی رهبری این نوع بحث‌ها را دارند. تماس فردبه‌فرد می‌تواند برای آن دسته از کارمندانی که با تنهایی و انزوا دست‌وپنجه نرم می‌کنند، مفید باشد و در کنار آن، تشکیل گروه‌های کارمندی  می‌تواند برای سایرین سودمند باشد. همه‌ی کارمندان باید از پیوستن به این گروه‌ها استقبال کنند، اما حریم خصوصی اعضا باید حفظ شود. مدیران برای کمک به عادی‌سازی این مسائل باید این گروه‌ها را ارتقا دهند و در آن شرکت کنند.

2) اجرای یک خط مشی حمایتی بهداشت روانی در سازمان

اجرا و حفظ یک سیاست قوی برای ارتقای سلامت روان در محیط کار، فرهنگ حمایتی را ایجاد می‌کند. به همه‌ی کارکنان یک نمای کلی از مزایای سلامت روانی که شرکت شما ارائه می‌دهد، ارائه کنید. نشان دهید که با هرگونه انگ مرتبط با سلامت روان مانند سایر اشکال تبعیض برخورد می‌شود و مدیران و کارکنان را تشویق کنید که علیه آن صحبت کنند. همچنین کارکنان باید تشویق شوند تا با همکارانی که از هر انگی، عمدی یا غیرعمدی حمایت می‌کنند، مقابله کرده و چنین رفتاری را به سرپرستان گزارش دهند.

خط مشی سلامت روان شرکت شما می‌تواند شامل تعهد شفاف شرکت به بهترین شیوه‌ها برای رسیدگی به مسائل بهداشت روان باشد. کارکنان باید منابع مشخص و در دسترس را برای گزارش نگرانی‌ها و فرآیند شکایت یا بازخورد بدون پیچیدگی داشته باشند که لازمه‌ی آن ناشناس ماندن است.

اگر در سمت‌ رهبری هستید، می‌توانید یک مدیر سلامت روان برای توسعه و اجرای خط مشی سلامت روان شرکت خود ایجاد کنید. یک کمیته‌ی بهداشت روان در محل کار متشکل از گروه متنوعی از ذی‌نفعان، به‌ویژه کارکنانی که با بیماری روانی زندگی می‌کنند، می‌تواند به شکل‌دهی، اجرا و حفظ این سیاست کمک کند.

3) افزایش دسترسی به اصول مراقبت از سلامت روان

دسترسی به مزایای خوب مراقبت از سلامت روان را ارائه دهید، از جمله یک بسته‌ی جامع که برابری سلامت جسمی و روانی را تضمین می‌کند. این باید شامل پوشش وسیعی از خدمات و داروها برای سلامت روان باشد. سیاست‌های مرخصی پزشکی کوتاه‌مدت و بلندمدت سخاوتمندانه را با مدت زمان مشخص و امکان تمدید ارائه دهید. برنامه‌های سلامت عمومی نیز باید در دسترس همه‌ی کارکنان باشد تا از تاثیر مثبت بر سلامت روان اطمینان حاصل شود. اطمینان یابید که کارکنان از طریق جلسات اطلاعاتی و کانال‌های ارتباطی شرکت، از این مزایا آگاه هستند.

افرادی با چالش‌های سلامت روان، بدون توجه به شدت، می‌توانند در محل کار پیشرفت کنند و اعضای با ارزشی برای تیم به حساب بیایند. متحدان با کمک به ایجاد همدلی و شفقت مورد نیاز برای غلبه بر چالش‌های کلیدی، نقش مهمی ایفا می‌کنند. اراده‌ی جمعی، همدلی و شفقت ما می‌تواند موانع هولناک را از بین ببرد. در پایان، آنچه بیش از همه مهم است، آوردن انسانیت، به محل کار است.

نویسنده:  کاترین پونده/ مترجم: دکتر رضا کرد